Per a totes les gallegues i gallecs. Visca la Terra e unha forta aperta.
Os Pinos.
¿Qué din os rumorosos
na costa verdecente
ao raio transparente
do prácido luar?
¿Qué din as altas copas
de escuro arume arpado
co seu ben compasado
monótono fungar?
Do teu verdor cinguido
e de benignos astros
confín dos verdes castros
e valeroso chan,
non des a esquecemento
da inxuria o rudo encono;
desperta do teu sono
fogar de Breogán.
Os bos e xenerosos
a nosa voz entenden
e con arroubo atenden
o noso ronco son,
mais sóo os iñorantes
e féridos e duros,
imbéciles e escuros
non nos entenden, non.
Os tempos son chegados
dos bardos das edades
que as vosas vaguedades
cumprido fin terán;
pois, donde quer, xigante
a nosa voz pregoa
a redenzón da boa
nazón de Breogán.
2 comentaris:
Benvinguda a la blocosfera. Com a obsequi una cita de Castelao:
<< Chegan a decir que o problema galego igual que o vasco e
catalán, depende da solución que acorde a maioría dos hespañoes...
¡Estábamos aviados! >>
Josep M.
Sempre en Galiza
Publica un comentari a l'entrada